Translate

czwartek, 31 października 2013

Gdy łamiesz me serce


Minęło siedem dni. Siedem długich dni odkąd Stiles widział Dereka. Siedem dni odkąd... Chłopak przetarł dłońmi twarz, jakby chciał odpędzić od siebie zmęczenie i skopał wymietą kołdrę w dół. Nie ważne jak bardzo się starał, nie było nocy którą przespał , nie budząc się po co najmniej godzinie lekkiego snu. W sekundzie w której zamykał oczy wszystko wracało do niego ze zdwojoną siłą. Jego mózg nie mógł przestać powtarzać w kółko DlaczegoDlaczegoDlaczego?
Nie rozumiał, a Stiles nienawidził tego uczucia. Nie mógł prosić o wyjaśnienie, bo nie zniósłby myśli, że ktoś inny o tym wie. Nie mógł zapytać Dereka bo on nigdy, niczego nikomu nie wyjaśniał.

Nigdy.
-

Stiles wściekle wypuścił powietrze z płuc. Nic z tego nie rozumiał. Zupełnie jakby tego dnia jedno ciało dzielone było przez dwóch Dereków. Tego który... Przełknął gorzko palącą w ustach ślinę  I Derek który trzymał go w objęciach i roztaczał wokół niego aurę opiekuńczości i bezpieczeństwa. Pomimo tego co sie stało.
Nie mógł przestać myśleć nad tym, bo jeśli Derek chciał go skrzywdzić czemu później go przytulał? A jeśli chciał go zatrzymać czemu go skrzywdził?

Tylko jedna osoba mogła odpowiedzieć na którekolwiek z tych pytań i Stiles nie sądził by Hale mógł to zrobić. Na pewno nie teraz. Wiedział, że jeśli zada mu pytanie, zrobi to tylko raz. O ile w ogóle będzie do tego zdolny.

Był tak zamyślony ,że prawie przegapił pukanie do drzwi. Naprawde nie miał ochoty otwierać, ale i tak to zrobił.
Nie ukrywał swego zaskoczenia gdy po drugiej stronie spotkał spojrzenia Erici, Isaac'a i Boyd'a.

"Cześć" rzucił zastanawiając się czy ta wizyta ma coś wspólnego z tym co stało sie u Alfy. Miał nadzieję ,że nie. Bo myśl ,że mogliby o tym wiedzieć zamieniła jego żołądek w galaretę. "Czym sobie zasłużyłem na taki zaszczyt?"

Erica posłała mu uśmiech ze swej specjalnej szuflady "Pokrzepiających" co w jej wykonaniu wyglądało dziwacznie, Boyd był neutralny - jak zwykle i tylko Isaac wydawał się być na granicy przygnębienia i smutku.

"Więc uh... Derek powiedział" Zaczął Lahey i Stiles poczuł jak jego serce rusza z kopyta w szaleńczym biegu, wydobywając ciekawskie spojrzenia z wilkołaczej trójcy. "Powiedział, że możesz mieć teraz ciężki okres z powodu... Twojego taty. Mówił ,że myślisz nad...Sprzedaniem domu. I jesteśmy tu, by Ci pomóc. No wiesz, przy pakowaniu. Wynoszeniu mebli, albo wystawianiu ich na aukcji. Ewentualnie organizowaniu wyprzedaży garażowej."

"Oh" Stiles czuł jak jego serce uspokaja się, nawet jeśli jeszcze lekko kołatało z nerwów. "Dzięki. Czy on.. Gdzie on jest?" Spytał starając się brzmieć jak zwykle. Nie byl pewien czy zniósłby widok Dereka. Nie wiedział czy chciałby go widzieć czy nie.

Isaac posłał mu pół uśmiech. "Chciał przyjść, ale pewnie nie chciał Cię rozpraszać."

"Rozpraszać?" 


Boyd skinął. "Zakładam ,że w takich sytuacjach ludzie czują się dziwnie przebywając z nim. No wiesz, kwestia żałoby i liczby ofiar. Nie chciał byś ukrywał się przed nim z tym co czujesz po stracie taty."

"Oh" Powtórzył i zdał sobie sprawę,że rozmawia z nimi nadal na werandzie. "Wchodzcie. I rzeczywiście przyda mi się pomoc. I towarzystwo. Przez ostatni tydzień byłem sam ze sobą"

"Scott nie przyszedł?
" Erica podniosła niezręcznie zawinietą w rulon gazetę, którą Szeryf Stilinski czytał wczesnym rankiem albo późnym wieczorem.

Chłopak przełknął kluchę uwięzłą mu w gardle." Uh.Nie. Nie odezwał się odkąd tata... Może z Allison mają jakieś ważne sprawy. Nie wiem. Nie czułem się zbytnio w nastroju by go śledzić."

"Mogę to za Ciebie zrobić. Jedno słowo"
 Rzuciła blondynka rozgladając się dookoła spod przymrożonych powiek.

Potrząsając głową, Stiles machnął na nią ręką. "Nie przejmuj się. W końcu zadzwoni. Albo pojadę tam gdy poczuje się lepiej."

"Pizza i Cola na pewno poprawią Ci humor, huh?
" Zaśmiał się lekko Boyd rozpraszając napięcie w salonie. "Derek dał nam pieniadze na jedzenie."

Stiles musiał siłą stłumić szloch, który bezczelnie próbował znaleźć drogę by wydostać się z jego gardła na zewnątrz. Nie rozumiał.

"Jasne" To jedyne co zdołał wydusić.
-

Resztę wieczoru spędzili jedząc pizzę, pijąc litry Coli i pakując ubrania i inne rzeczy jego ojca. Rzeczy których nie używał, których już nie szanował na które nie mógł więcej patrzeć.

Potem Boyd zamówił chińskie żarcie i siedząc na kanapie oglądali powtórki Wojny przewoźników do 22.30 . Mieli zamiar zostać, ale Stiles desperacko dążył by zostać sam, bo czuł się zraniony, smutny i zbity z tropu bardziej niż kiedykolwiek. Musiał zastanowić się jaki będzie jego następny krok.

Spędził kolejną bezsenną noc w kółko przywracając w swej głowie ostatnie wydarzenia. Zmęczyło już go ciągłe uczucie strachu, zwłaszcza gdy chodziło o Dereka. Zbliżyli się do siebie, bo to z nim spędzał czas zarezerwowany dla Scotta. Chciał by wszystko było jak przedtem, zanim Derek... Zamknął oczy i wziął głęboki świszczący oddech.

Nim podjął jakąkolwiek decyzję względem tego co powinien zrobić, znalazł sie w swoim jeepie jadąc na spotkanie Dereka. Siedział w samochodzie długo potem gdy zaparkował. Siedząc w ciszy przekonywał sie by wejść na góre. Zastanawiał sie czy Derek wie, że tam jest. Jeśli tak to młody na prawde nie miał pojęcia czy jest wdzięczny czy rozczarowany ,że czeka na niego tam w środku.

"Mogę to zrobić" Mruknął do siebie i wysiadł. Klucz który dzierżył w dłoni okazał sie bezużyteczny, wiec pozwolił sobie wejsć.

Derek czekał na niego zastygły w bezruchu na środku salonu. Był blady ,niepewny i okropnie spięty.

Młody podszedł do niego, bliżej niż zdołałby sobie to wyobrazić i położył dłonie na piersi wilkołaka. Pochylił sie do przodu i powiedział : " To jest w porządku, prawda? To co robimy teraz?"

Mężczyzna otworzył szeroko oczy kręcąc minimalnie głową. "Nie sądze by to był..."

"Dobry pomysł?"
Przerwał mu, nie ruszając się z miejsca mimo, że jego umysł krzyczał Co ty robisz? "Mogę o tym zdecydować, skoro myślę że to dobry pomysł."

"Jeśli tego chcesz"


Stiles zaśmiał sie przez zęby.

"Teraz obchodzi Cię to czego chcę?" Spytał ostro.

"Tak"


Chłopak przycisnął usta do warg Dereka ,nie bardzo wiedząc czego sie spodziewa. Brunet odpowiedział na pocałunek, lecz nie zrobił nic by go pogłębić czy dotknąć jego ciała. Stiles przestał go całować, ale nie cofnął się. Spojrzał mu w twarz. Nie znalazł tam ani krzty złości, drwiny, groźby których tak bardzo obawiał się ujrzeć. Jeśli było tam coś, to był tym smutek i żal.

"Obejrzyjmy film" Rzucił nagle. Jeżeli mógł wybaczyć gdy Scott prawie go zabił - żeby to tylko raz - mógł spróbować wybaczyc Derekowi za... "Maraton Marvel'a?"

"Jasne" Mężczyzna chwycił Kapitana Amerykę i umieścił w odtwarzaczu bo to własnie jego, Stiles zawsze lubił oglądać na początek; a potem dołączył do niego na kanapie. Stilinski wiercił się chwilę nim przysunął swe ciało bliżej Alfy. Całą energię którą włożył by przekonać sie że warto tu przyjść, przekonać się do rozmowy, przekonac się że to jest coś z czym mógłby sobie poradzić odeszła zostawiając go nagle i zdecydowanie wyczerpanym wrakiem nastolatka. Oparł sie o tors Hale'a z nadzieją, że to pomoże.

"Chcesz żebym Cię przytulił?" Spytał po chwili.

Młody sie spiął "Nie...Nie kpij ze mnie"

"Nie"
Odpowiedział owijając rękę wokół ramienia Stilesa. "Zrobie to kiedy tylko chcesz"

"Mój wybór, huh?
" Rzekł bardziej gorzko niż zamierzał.

Derek otworzył usta, a Stiles zastanawiał się czy powie mu to co chciał wiedzieć, ale zamknął je, skinął głową i odparł z powagą "Tak"

Po dziesięciu minutach w ramionach starszego mężczyzny czuł się dziwnie zrelaksowany. Derek, był tym którego znał, nie tym który... Chłopak oddychał głęboko i zamknął oczy. Potrzebował tylko zamknąć na chwilę swe oczy.

Stiles zasnął.

niedziela, 27 października 2013

Gdy łamiesz me serce

Minęły już dwa tygodnie od pogrzebu jego taty - pieprzony zawał serca - i Stiles chciał pójść gdziekolwiek , zrobić wszystko jedno co, by było coś jeszcze w jego życiu, gdzieś indziej. Cokolwiek.

Pomyślał, że może uda sie na wschód a wcześniej znajdzie kogoś kto sprzeda dom, bo nie wiedział czy zdoła żyć z duchem obojga rodziców. Gdy tak trudnym było żyć z jednym.

Doszedł do wniosku ,że nikt lepiej go nie zrozumie niż Derek.

Zamiast tego, Stiles znalazł się wciśnięty twarzą w dół na łóżku Dereka po dwugodzinnej batali pełnej wrzasków. "Muszę wyjechać gdzieś na jakiś czas. Poprostu.Czemu tego nie łapiesz?"
"Nigdzie nie jedziesz,i koniec."


Bolało go gardło - od ciągłego krzyku, a twarz i klatka - od siły z jaką uderzył o naprawde twardy materac. "Derek" rzekł zachrypniętym, łamiącym się głosem "Proszę. Przestań"

Derek puścił to mimo uszu , odzierając chłopca z jego ubrań. Stiles próbował kopać ,wierzgać i bić lecz Derek łatwo zmienił swój środek ciężkości, przytrzymując go w miejscu. Tak, że teraz już wcale nie mógł walczyć. Był przestraszony,zmęczony i tak cholernie przygnębiony. Pomyślał, że może on i Derek mogliby dotrzeć do takiego momentu, ale nie w ten sposób. Nigdy takim sposobem. "Zostaw mnie"

"Stiles" warknął, gdy chłopak daremnie próbował złączyć ciasno swoje nogi. "Jesteś mój i nie odejdziesz. Nie teraz. Nigdy."

Stiles chciał odciąc się od wszystkich słów które wypływały z ust bruneta. Słowa, żądania, pomruki starał się myśleć o czymś innym. Sprzedaży domu. Nieodrobionych lekcjach. Kółkach badawczych. Rozpaczliwie złapał się nawet łacińskiej koniugacji by nie myśleć o tym, co czuje mając ciało Dereka na swoim.

Jego ogromna dłoń chwyciła go mocno,i gdzieś w środku powróciła chęć walki. "Nie" Warknął, próbując pominąć to, jak jego ciało reagowało bez pozwolenia. "Przestań. Przestań. PrzestańPrzestańPrzestań."

"Jesteś moim partnerem. Moim kochankiem. Moim na wieki. Mój." Derek nie przestał go dotykać, przesuwając rękę tak, że Stiles gdyby tylko spróbował go odepchnąć zwijałby się z bólu.

Stiles zrozumiał że jego twarz jest mokra od potu, dopiero gdy alfa doprowadził go do wytrysku. Próbował uciekać z łóżka, lecz Derek był szybszy, silniejszy i wciąż miał ramie zawinięte wokół niego. "Jeszcze nie"

I wtedy zauważył że penis Dereka powiększa się do niemożliwych rozmiarów. "Ja... nigdy."

"To nic"
 powiedział, rozluźniając uścisk i nie przyszpilając już chłopca do materacu. W końcu miał go szeroko otwartego,pod swoją klatką. "Wszystko jest w porządku"

I Stiles chciał wykrzyczeć mu w twarz, że Nic nie jest w porzadku, że nie tak powinno być, że nie chce, ale nie miał już siły na kłótnie, nie po tym wszystkim. Więc poprostu zamknął oczy.

Mężczyzna nie wypuszczał go z rąk, nawet gdy jego wilkołaczy węzeł ustąpił. Obrócił Stilesa wokół i przejechał dłonią w górę i w dół jego pleców szepcząc mu do ucha ,że wszystko bedzie dobrze, wszystko jest w porządku i że jest bezpieczny. Jego druga ręka zawinęła się wokół głowy chłopaka, pocierając roztargnionymi palcami o króciutkie włosy chłopca.

Z jakiegoś powodu, Stiles zasnął.

---

Derek gapił się w sufit, kreśląc małe kółka na skórze pleców Stilesa. Jakiś czas po tym gdy młody zasnął mężczyźnie nadal nękał błagalny ton głosu Stiles'a odbijający mu się echem w głowie.

Był tak sfrustrowany, zły i zdesperowany, że zrobił najgłupszą rzecz na jaką było go tylko stać. Gdy Stiles się obudzi, odejdzie. I Derek mu na to pozwoli. A potem Stiles pojedzie na komisariat i opowie im wszystko co się stało. Mężczyzna postanowił, że bedzie tam, czekajac az po niego przyjdą.

Spojrzał w dół na Stiles'a, jego twarz wydawała mu się brudna od wysuszonych łez i śliny.Jakby ktoś postarzał go o dobrych kilka lat. Chciał go umyć, lecz bał się,że jeśli zostawi go samego choćby na moment ,zniknie nim Derek zdąży do niego wrócić.

To będzie ostatni raz gdy to zrobi, ostatni raz gdy go ujrzy.

Lecz nie mógł dłużej patrzeć na owoc swojego wystepku. Przesunął ciało chłopaka delikatnie i uciekł zabić wyrzuty sumienia pod zimnym prysznicem.

Stiles obudził się nieco zbyt gwałtownie.

Jego twarz rozjaśniał wyraz dezorientacji przechodzący w strach i w koncu wahanie.

"Derek" rzekł cichym i obdartym z jakichkolwiek emocji głosem.
"Tak" Odpowiedział.
Stiles podniósł się na łokciach by spojrzeć katem oka na twarz Dereka, nie majac zamiaru patrzeć mu w oczy.
"Mogę już iść?"
Derek chciał odmówić, ale nie miał do tego prawa. Tak samo jak nie miał prawa by... Mężczyzna wziął głęboki oddech i zatrzymał powietrze w płucach przez kilka sekund nim wypuścił je ze świstem i rzekł:
"Oczywiście."
Chłopak skinął głową, nieporadnie wygrzebując się z łóżka. Derek czuł przygniatający go ciężar od postępującej ciszy między nimi.
Szybko sie ubrali i zeszli w doł schodów ku drzwiom. Derek przyciągnął Stiles'a do siebie jeden ,ostatni raz przytulając i całując jego skroń w ciszy.
"Zgaduję, ze sie jeszcze zobaczymy?" szepnął ,rzucając szybko spojrzeniem ku twarzy bruneta.
"Będę tutaj" Powiedział twardo bedąc już pewien, że gdy policja przyjdzie po niego ,będzie tam.

Stiles wyszedł.

Derek czekał na mundurowych przez resztę dnia. Lecz nikt sie nie pojawił. Pod koniec tygodnia nadal ich nie było.

Tak naprawde Derek nie wiedział co o tym myśleć ,więc robił wszystko by nie myśleć o tym w ogóle.

poniedziałek, 14 października 2013

Piątka bez Happy Endu (2 pierwsze części)

1. Lewa strona łóżka.

Derek zmarł w poniedziałek. Stiles miał wtedy 24 lata.

Chciałby powiedzieć, ze pamieta wszystko z tych kilku ostatnich godzin; Pamieta Dereka całującego go zanim wyszedł ze stadem, pamieta wyszeptane wprost do jego ucha, tak znaczące "Kocham Cię" i pamieta jak wtedy zrobiło mu się ciepło na sercu.

Jednak prawda była taka ,że nie pamietał tego jak trzymał głowę umierającego Dereka na swych kolanach, nie pamietał jak spojrzał wtedy w dół , w zrezygnowane oczy Dereka i powiedział "Wszystko będzie dobrze".

Scott powiedział mu, że musieli urzyc siły by wyciągnąć ciało Hale'a z jego objęć, i Szeryf wspomniał że Stiles nie odzywał sie do nikogo przez tygodnie.

Pochowali go niedaleko grobu Laury, Derek wykopał go zaraz po tym jak policja oddała mu jej ciało. Stiles nie pamiętał ostatnich słów Dereka i nienawidził siebie za to, ta nienawiść narastała w nim z każdym kolejnym dniem, stając się coraz większa.

Po śmierci swej matki był załamany, lecz to wcale nie przygotowało go na coś takiego. Większość dni czuł jakby Derek miał wrócić do domu gdy obiad będzie już gotowy. Nieraz wychodził zamykając drzwi i głośno go wołał, a potem przypominał sobie ,że Dereka nigdy więcej tam nie będzie, nie wróci i Stiles go nie zapomni. Więc pozbył się jedzenia gdy zegar wybił północ i Derek nie wrócił. Być może obiecał pozbierać się i iść dalej, ale nie mógł przecież tego spełnić.

Lewa strona łóżka była pusta. Każdej nocy Stiles się budził i jego oczy skupione były na nietkniętej poduszce i idealnie płaskiej pościeli. Ukrywał swą twarz i płakał, bo cholerny Derek (Nigdy nie powinieneś odejść! Jesteś wilkołakiem nie możesz odejsć!) a potem szloch sie urywał i Stiles przepraszał, jęcząc jak bardzo za nim tęskni.

Wszyscy powtarzali mu, że pewnego dnia ból sie zmniejszy, że nigdy o nim nie zapomni ale nauczy się jak byc znów szczęśliwym. Jego ojciec rozmawiał z nim znacznie częściej niż inni, prosił by znów zamieszkali razem bo nie był pewien czy z umysłem jego syna jest wszystko wporządku. Stiles zastanawiał się czy kiedykolwiek ,cokolwiek będzie znów "normalnie"/

Szeryf twierdził, że wie przez co przechodzi Stiles i może z tego wyjść jeśli tylko znajdzie sposób by być znów szczęśliwym. Stiles, będzie wiedział jak żyć bez niego, bo jest młody i był z Derekiem przecież tak krótko... Chłopak znienawidził po tym swego ojca, bo nie potrzebował by ktoś, a w szczególności on przypominał mu o tych wszystkich rzeczach zakochanych par których nie mogli się podzielić bo zwyzcajnie zabrakło im na to czasu.

Miesiące mijały i stuknął rok a potem dwa. Stiles próbował zrobic coś ze swym życiem. Próbował bo Derek by tego chciał i Stiles nie miał dość poczucia winy bo wszyscy a przede wszystkim jego ojciec się o niego martwili. Czasem robił to dla siebie i w ostateczności tych innych ludzi.

Lecz i tak lewa strona łóżka zawsze należała do Dereka. Bez względu czy był w nowym domu, spał na nowym materacu czy miał nowego faceta.

Lata później ,był szczęśliwy i wiedział jak ponownie oddychać, lecz nie każdy może ruszyć do przodu . Nie każdy znajduje kogoś i Stiles jest jedną z tych osób które nigdy nie znajdą sobie drugiej osoby. Kimś kto nigdy nie nauczy się ponownie kochać.

Czasem możesz stracić ukochaną osobę i już nigdy jej nie zastąpisz, Stiles się z tym pogodził.

A lewa strona łóżka nadal pozostaLa tylko dla Dereka, nawet gdy Stiles zaadoptował dziecko i opiekował sie nim będąc 31 letnim samotnym rodzicem.

2. Ktoś inny na twoim miejscu.

Stiles wiedział o wilkołakach od niedawna, wiedział że niektóre mity o nich są prawdziwe jak np. posiadanie partnera, inne zaś były wymyślone jak przywiązanie.

Wszystko wyglądało tak doskonale. Allison była ze Scottem, a Erica z Boydem. I Stiles nigdy nie zastanawiał sie nad tym, że jednak istnieje możliwość że to nie on będzie z Derekiem.
Jak się potem okazało powinien się na to przygotować.

Wrócił zaraz po pierwszym roku collagu. Lato w pełni.

Znalazł swego ojca i Scotta czekających na lotnisku. Byli bez Dereka. I Stiles był pewien ,że chciałby tu być. Jednak go nie było. Więc Stilinski nadal sie uśmiechał przytulał ich bo stesknił sie za nimi i był szczęśliwy ,że ich widzi.

Jednak Scott nie patrzył mu w oczy i jego ojciec wyglądał na strasznie przygnębionego. Stiles zatrzymał sie  gwałtownie, spojrzał na nich i rzekł:
"Co się stało?Ktoś umarł?" Bo strach nigdy tak naprawdę go nie opuścił.
Scott westchnął ciężko, a Szeryf spojrzał na niego,i na syna. Napiął swe ramiona i Stiles widział go takiego za każdym razem gdy miał złe wiadomości.
"O Boże, ktoś naprawde umarł"
"Chciałbym"
"Co?"

"Derek kogoś ma" Burknął Scott "Jest mu przykro i czuje się winny ale..." Przerywa a jego palce zaciskają się w pięści i Stiles widzi jak oczy zmieniają mu się na moment w złote.
"Cholerny drań, powiedziałem mu że powinien tu przyjść, mieć chociaż tyle odwagi ale..."
"Ja..."
Nie wiedział co powiedzieć. Czuł jak otwiera i zamyka usta, słyszał jak torba uderza o ziemię.
"Tak jest lepiej" Udaje mu się powiedzieć po minucie czy dwóch.
Spojrzał na Scotta i był wdzięczny, że nie ujrzał w jego oczach żalu lecz sam gniew. "Myślę ,że nie chciałbym zapamiętać jego twarzy gdyby mi to powiedział. Więc....Tak jest lepiej"
"Synu"
"Jest okej, tato. Ja tylko...Musze już iść"
"Gdzie? Dopiero przyjechałeś."
"Znajomi zaprosili mnie na wycieczkę. Chyba skorzystam."
"Nie oddalaj się od rodziny tylko dlatego, ze Derek to palant
" Rzekł Scott" Jesteś w moim stadzie, nie jego. Możesz zostać".

Stiles się uśmiechnął i był szczęśliwy za to, że Scott nigdy nie dołączył do Hale'a. Mimo jego próśb i błagań Scott nigdy go nie słuchał.
"Może na święta, ale teraz..." Jego wizja powoli zaczęła się zacierać ,bo to już koniec. Nie może mieć nadziei ,że ten ktoś kto jest z Derekiem go zostawi. Nie może wierzyć że Derek zobaczy go w sklepie i zrozumie że nadal go kocha. Więc to jest naprawde koniec.
Bo Derek wkroczył z kimś kto nie jest nim w związek na całe życie. Nie chce nawet wiedzieć czy jest to kobieta czy mężczyzna, bo nie wie co byłoby gorsze.
"Zobaczymy się jeszcze, dobra?"
Podniósł walizkę ,przytulił ich ponownie zanim się odwrócił i odszedł.

Odszedł na długo, nie wrócił na święta tamtego roku i nie wracał przez następnych pięć lat.

Przyjechał pewnego dnia. Z obrączką na palcu, i córką. Jego ojciec i Scott wraz ze swym synem przyjechali go odebrać.
Malika- córka Stilesa zajrzała na Adama- syna Scotta zza kolan taty i to sprawiło że napięcie wśród dorosłych pękło w momencie gdy wybuchnęli śmiechem.
Mike- mąż Stilesa przywitał Szeryfa i przytulił Scotta. Stiles był wdzięczny, że mogli zostawić za sobą przeszłość w której McCall groził Mike'owi. To nie tak ,że nie widzieli się wcześniej. Bo Scott  z rodziną odwiedzał go w Nowym Yorku, Szeryf z Melissą przyjeżdżali tak naprawde odwiedzać wnuczeta kiedy tylko mieli dzień wolny, więc nikt nie był zły. No może troche, bo to Stiles ich nie odwiedzał.

Scott popchnął lekko Adama do przodu mówiąc" Pamiętasz Malikę? Zeszłego lata wepchnąłeś ją do jeziora i przysięgła że znienawidzi Cię na zawsze"
"Bardzo mi przykro"
rzekł chłopczyk spuszczając wzrok
"Mogę Ci wybaczyć" Zachichotała Malika prostując swoje małe ramionka.

Stiles spotkał Dereka kilka dni później w supermarkecie w dziale z mrożonkami. Derek magicznie nie zakochał się w nim, i Stiles też tego nie zrobił...

niedziela, 13 października 2013

Wszystkie durne rzeczy

Stiles odłożył telefon na stolik stojący przy frontowych drzwiach, wysunął jedną a potem drugą stopę z trampek i równie szybkim ruchem ściągnął z nich skarpetki; po cichu skradając się na kanapę gdzie siedział Derek. "Widzisz, żadnych butów które mógłbyś pogryźć" zaśmiał się cicho, siadając na wolnym miejscu obok wilkołaka. Podciągnął stopy na tapczan i oparł brodę o kolana, to był chyba pierwszy raz kiedy z własnej woli, albo raczej woli Dereka nie pozbył się swoich trampek. I pewnie dlatego ,że oboje byli przyzwyczajeni do biegu wydarzeń w którym Derek wściekle ujada na niego coś w stylu "Zabieraj buty z tapicerki" a potem jednym ruchem dłoni zostawia z nich nieliczne strzępki ; Derek miał teraz twarz wykrzywioną w przeraźliwym wyrazie patrząc na wiercące się gołe palce stóp Stilesa. Co zresztą sprawiło ,że serce młodego zacisnęło się mocniej.

"Okej" westchnął,łapiąc powietrze w gardle, nie jest w tym dobry. Scott jest w tym lepszy.Zdecydowanie. To jego cechuje największy poziom naiwniaka, któremu wszyscy wierzą a Stiles? Ma tylko słowa, które zawsze brzmią sarkastycznie, nawet jeśli tego nie planuje, i gesty które zawsze są zbyt duże do jego oczekiwań.

"Okej" powtórzył, przesuwając się bliżej Dereka. Wyciągnął rękę i złapał w nią ogromną dłoń mężczyzny, zanim się uspokoił zaczął pocierać kciukiem jego zewnętrzną stronę.

"Uwielbiam wyraz twojej twarzy gdy budzisz się rano" rzekł, a głos z jego gardła wyszedł szorstki i załamał się na końcu, ale nie przerywa nawet gdy czuje jak na policzki wkrada mu się ognisty rumień wstydu. "To ten...Idiotyczny rodzaj ekspresji, zwłaszcza gdy twoje włosy wywijają się w każdą stronę i masz ślady od poduszki na twarzy." Uśmiechnął się znacząco "jakbyś nie miał pojęcia gdzie jesteś, albo jak się tam dostałeś. To ułamek sekundy całkowitego zakłopotania, pana wielkiego złego wilka."


"Uwielbiam, kiedy udajesz ,że nie słyszysz mnie ,czasem gdy wracam do domu i śpiewasz w kuchni gotując coś na kolację, bo wiesz że lubię tego słuchać a jednocześnie jesteś zbyt nieśmiały żeby zrobić to celowo." rzekł,i poczuł kciuk Dereka wwiercającego się w jego własną dłoń." A kocham to, że jesteś nieśmiały" Dodał uśmiechając się do swoich kolan.

"Uwielbiam gdy razem z tatą nadal staracie się udawać,że cały czas się nienawidzicie. Chociaż wiem,że to tam chodzisz oglądać mecze w poniedziałki gdy mam nocną zmianę. I nagadasz każdej restauracji by odmówiła mu sprzedaży smażonego jedzenia." Buchnął śmiechem, i spojrzał w górę by napotkać uśmieszek ciągnący kąciki ust Dereka w górę.

"Uwielbiam to, że nie możesz przejść obok dziecka bez głupkowatego uśmiechu na twarzy i to,że jeszcze żaden,ani razu, nie odwzajemnił go tobie."

"Uwielbiam to, że nadal próbujesz przekonać Scotta, że te wszystkie absurdalno-wilkołacze rzeczy to prawda. Pamiętasz w zeszłym miesiącu? Powiedziałeś,że jesli jego urodziny wypadają w noc pełni dostanie od natury prezent w postaci wilczego wzwodu. Allison kupiła mu wtedy klatkę na penisa." Derek prychnął, a Stiles ścisnął mocniej jego dłoń i zaśmiał się, minimalizując pozostałą przestrzeń miedzy ich ciałami. Spojrzał na niego i ich oczy się spotkały.

" Uwielbiam to jak bardzo nigdy, nie przestałeś się starać. Kiedy wszystko sie zaczęło. Mogłeś odpuścić. Jednak tego nie zrobiłeś." I Derek uciekł wzrokiem,gdzieś daleko.

"Uwielbiam sposób w jaki przytulasz mnie...gdy mam koszmary." Rzekł Stiles, lecz jego głos zdradzał zdenerwowanie, drżąc lekko. "I uh...sposób w jaki nigdy nie pytasz o co chodzi,tylko... Tylko poprostu tam jesteś. A rano po nieprzespanych nocach wszędzie zostawiasz mi te głupie notatki na kartkach samoprzylepnych. Mógłbyś pokombinowac z kolorami,wiesz?"

"Raz robiłem Ci z nich wycinanki" Zauważył z przekąsem Derek i Stiles wybuchnął śmiechem tak niepohamowanym  że musiał minąć jakiś czas by zdołał z siebie wydobyć słowa złożone w kolejne zdanie:

"Pamiętam, zostawiłeś jednego w moim bucie"

"Bo powinieneś nosić skarpetki." Skarcił go.

"Kiedy ich nienawidzę."

"Wiem"

"Uwielbiam to, że o tym wiesz." Zaśmiał się i Derek chwycił go pod pachy sadzając sobie chłopaka na kolanach, zrobił to tak lekko jakby Stiles był szmacianą lalką.Czuł się tak dobrze mając znajomy ciepły ciężar na sobie.

"Te wszystkie rzeczy... są miłe, ale też...Wszystkie są durne."

"Derek"
Fuknął trzymając dłoń mocno na jego ramieniu, a drugą chwytając za koszulkę Dereka aż znów na niego spojrzy. "Kiedy zrobiłem coś w co nie wierzyłem? Coś czego nie chciałem zrobić? Wiesz jak kiepski jestem w udawaniu. Pamiętasz jak uraziłem żonę mojego szefa w zeszłą imprezę świąteczną? Bo nie mogłem powstrzymać się i nie powiedzieć jak obrzydliwe i głupie były te dzianinowe sweterki które rozdała wszystkim pracownikom?" Derek uśmiechnął się złośliwie przypominając sobie wygląd Stiles'a w tym diabelnym sweterku w renifery, którego z radością pozwolił sobie z niego ściągnąć później tego wieczora. Stiles ukuł go w żebro,uśmiechając się do niego."Myślałem ,że zwolnienie mam w kieszeni"

"Jednak dostałeś podwyżkę."
Dokończył za niego i oboje zaśmiali się cicho.

"Kurwa,Derek" Młody westchnął "To wszystko, kupiłeś mi pieprzony dom ja... Kocham... Kocham Cię. Wszystkie te głupie rzeczy, są Tobą. Jak fakt, że zawsze walczysz ze mną o ostatni kawałek bekonu, chociaż oboje wiemy ,że i tak mi go oddasz. I to,że oszukujesz w warcabach, bo szachy jeszcze bardziej Cię stresują. Nadal nie potrafisz ustawić odtwarzacza płyt w samochodze, chociaż pokazywałem Ci jak go włączyć chyba siedemset razy, i wiem ,że kradniesz sąsiadom gazety bo ich pies raz nasikał na twoją."

"Hej, zrobiłem tak tylko raz.
" Stwierdził z naburmuszoną miną.

"I uwielbiam jak udajesz szczeniaka z wścieklizną, gdy pasta za bardzo Ci sie pieni." Stiles uśmiechnął sie znacząco i Derek udał obrażonego. "Pierwszy raz też?" Spytał i Stiles zmarszczył nos.

"Nie,pierwszy raz był... Okropny" Przyznał, i wprawił Dereka w śmiech, prawdziwy, dopóki z bólu złapał sie za brzuch. "Zamknij się! Dobra,zmieniłem zdanie, to wcale nie było słodkie tylko kurewsko przerażające."

"Naprawde myślałeś" Przerwał by prychnąć "przez jakąś minutę, że mam wściekliznę Stiles."

"Koleś. Naszłeś mnie z tą swoją wilczą miną, i przestań się śmiać." Rzekł, choć nie miał tego na myśli, nie chciał by kiedykolwiek uśmiech zniknął z jego twarzy.

"Prawie schowałeś się do lodówki" Zaśmiał się Derek.

"Mówiłem Ci, że mam tam puszkę jesionu górskiego!" Burknął kładąc rękę na oparciu kanapy, tuż za głową Dereka zawisając lekko nad nim i szczypiąc go w sutek palcami drugiej ręki ,gdy ten bezskutecznie się odganiał. Stiles czekał by Derek znów złapał spokojny oddech, przeczesując delikatnie jego kruczoczarne włosy i kierując je wzdłuż zarostu. Darek wpatrzył się w niego, wciąż utrzymując lekki uśmiech na twarzy, gdy rozsiadł się wygodnie.

"Uwielbiam gdy się ze mną pieprzysz, własnie tu, w salonie. Gdy wracamy późno i jesteśmy zbyt  zmęczeni by dotrzeć do sypialni"  Przycisnął swe czoło do Dereka i położył rękę brunetowi na rozgrzanym policzku czując jak rumieni się pod jego dotykiem.

"Uwielbiam to ,że dążysz do całkowitego wyeliminowania moich kompleksów na temat mojego tył...Agh...Nie oszukujmy się twój język i mój tyłek to bratnie dusze." Derek zaśmiał się cicho, pozwalając by ręce zjechały na talie Stiles'a, podciągając koszulkę do góry. Rozmasował kciukiem delikatną skórę podbrzusza chłopaka, a potem pomógł mu się rozebrać. Powoli,bez pośpiechu. Koszulka,pasek,Jeansy i zanim się obejrzał nic prócz rozgorączkowanej skóry nie było miedzy nimi.

Stiles patrzył mu w oczy gdy pozwolił Derekowi się przygotować, gruba warstwa awaryjnego lubrykantu który trzymali pod stolikiem pokryła jego palce. Stiles liznął usta mężczyzny a potem z bijącym jak oszalałe sercem musnął je wargami. Brunet położył dłoń ,którą akurat nie używał do masturbowania się, na ramionach Stilesa. Zacisnął ją ,a potem zjechał w dół czując pod palcami wystający lekko kręgosłup, młody jęknął przeciągle w jego usta gdy Derek zatrzymał dłoń ściskając mocno pośladek.

"Uwielbiam gdy zostawiasz włączone światła. I patrzysz na mnie jakbym był najważniejszą rzeczą na świecie."

"Bo jesteś"
mówi Derek, gdy młody wspiera się na kolanach i nabija się niespodziewanie na jego penisa. "Jesteś" Głos dławi mu cichy jęk a jego oczy błyszczą szczerością i czymś co mogłoby byc błaganiem.

"Uwielbiam to, że sprawiasz bym czuł się tak cały czas"
Wzdycha Stiles, poruszając biodrami. W góre. W dół. W górę. W dół. Powoli, chłonąc każdy najmniejszy bodziec który serwował mu Derek ; jak ciepły oddech na jego policzku, tak uwielbiane przez niego uczucie pełności tam, czy oplatające go troskliwie dłonie.

"Uwielbiam twój ulubiony kubek"
Dyszy " I to ,jak nienawidzisz gdy go - kurwa - ruszam"
"To jak na mnie patrzysz, gdy nie używam podstawek
" Śmieje sie zachrypniętym i ściszonym z podniecenia głosem ,chowając twarz w klatkę starszego mężczyzny. Scałowuje z niej kilka wykwitłych kropel potu i muska językiem twardniejący sutek.

"Uwielbiam gdy narzekasz, że pożyczam twoje ubrania ,kiedy wiem że chowasz je do mojej szuflady nie bez powodu
." rzuca nie całkiem oskarżycielskim tonem, i Derek uśmiecha sie teraz do niego, sunąc delikatnie dłonią po żebrach ku dołowi owijając nią nabrzmiałego i wściekle czerwonego penisa. Masturbując go w leniwym ,niedbałym uścisku.

"Jak bardzo nienawidzisz zwykłego masła orzechowego, bo twierdzisz że jest nudne" Mówi, nie mogąc powstrzymać sie od wariackiego wybuchu śmiechu gdy przypomniał sobie pierwszy raz kiedy Derek mu to przyznał.

"Lubię tylko jego konsystencję" rzekł, chrząkając.

"Jak nigdy nie śmiejesz się ze mnie, gdy przychodzę po Ciebie żebyś zabił pająka .Nawet jak świrujesz i gonisz mnie po całym domu trzymając go za nogę
." Stiles wzdryga się, czując mieszające sie w jego podbrzuszu uczucie strachu z podnieceniem. Derek się śmieje. Naprawdę go to bawi.

"Jak panicznie boisz się, oh Boże"
woła dławiąc się powietrzem czując nadchodzący orgazm. "Boisz sie piorunów"

"Wcale nie" Burczy starszy mężczyzna, Stiles nie mógł sie kłócić. Nie teraz. Bo teraz biodra Dereka przyśpieszają tempa, a własny rytm Stiles'a z minuty na minutę stawał sie coraz bardziej przypadkowy gdy obaj zbliżali sie do finału. Młody nieudolnie próbował skupić sie na czymkolwiek co nie jest wbijającym sie w niego fiutem pana Hale'a; udami uderzającymi o jego tyłek i dłonią poruszającą sie na jego penisie.

"Kurwa, kocham Cię dobrze?"
Stiles doszedł gapiąc się na Dereka spod na wpół przymkniętych powiek. Jekami wypełniając salon po brzegi. Starszy mezczyzna  doszedł wkrótce potem zostawiając w nim pulsujące uczucie nabrzmiałego członka i rozlewającej się w jego wnętrzu spermy. Pociąga Stilinskiego by złożyć pocałunek na delikatnych ustach, i jest pewny ,że zostaną mu od niego siniaki. Trwają tak wieki i brunet uspokaja swój oddech nie mając pojecia jak kojąco działa na Stiles'a.

"Ja też Cię kocham"
Szepcze Derek a młody łapie go za twarz gdy przekręca ich ciała tak, że teraz to Stiles znajduje się na dole.

"Wiem" Mówi,jakby nie całkiem mógł w to uwierzyć. "I to jest najlepszą z tych wszystkich durnych rzeczy."